,,მიუხედავად იმისა, რომ ეს ნაწარმოები დაიწერა მე-20 საუკუნის 30-იან წლებში, ბევრ აქ წამოჭრილ ეროვნულ საკითხს აქტუალობა დღესაც არ დაუკარგავს. დარწმუნებული ვარ ჩემი გარდაცვლილი მშობლები, ნიკო და ნინო ინასარიძეები (ინდო და ანდა ინასარი), უერთებენ თავიანთ წუხილს და ტანჯვას მიცვალებული ქართველი მამულიშვილების წუხილს და ტანჯვას, რომელიც ძლიერდება კიდეც საქართველოს მიწა-წყლის მთლიანობის რღვევის გამო და გაგრძელდება ვიდრე რუსის ჩექმა საქართველოს ტერიტორიიდან საბოლოოდ არ აილაგმება" – ხვედრი ინასარიძე.