ნაშრომში ასახულია ქართველ მწერალთა განსაკუთრებულად დიდი ღვაწლი ქართული ეთნოგრაფიული მეცნიერების ჩამოყალიბებისა და განვითარების პროცესში. ამ მიზნით განხილულია: რაფიელ ერისთავის, ილია ჭავჭავაძის, ვაჟა-ფშაველას, აკაკი წერეთლის, ალ. ყაზბეგის, დავით კლდიაშვილისა და ვასილ ბარნოვის მხატვრულ-პუბლიცისტური შემოქმედება.

